Wanneer je parkbankjes als kunstwerk beschouwt, verandert je buurt in een beeldentuin. Zoals rondom het Wilhelminapark:

‘Dialoog’
Bij de Emmalaan staat een bankje dat door de Utrechtse houtbewerker Tafelboom is vervaardigd uit twee halve boomstammen. Het kijkt uit op de vervanger van de 170 jaar oude bruine beuk, die in 2020 werd gekapt. De boom kijkt zijn lot, dat hem over een eeuw of anderhalf te wachten staat, recht in de ogen. Het bankje lijkt zich bewust van zijn komaf en opent zich kwetsbaar en nederig naar de veel grotere boom. Hier groeit een stil gesprek dat de bankbezitter uitdaagt tot existentiële overpeinzing.

‘De Introverten’
Rond het park zijn enkele opklapbare drybench bankjes geïnstalleerd. De ontwerpers hebben een eisenpakket zo gortdroog ingevuld dat ze ’s werelds minst uitnodigende zitmeubel hebben gecreëerd. Maar als sculptuur zijn ze veelzeggend! Het trekt zich terug, als een introverte ziel die het hoofd op zijn armen steunt en zich afsluit van de verwarring van de wereld om zich heen. Het doet me denken aan sculpturen van Antoni Gormley of Khaled Dawwa. Zo bezien is Oost een aantal meesterwerken rijker.

‘Old Friends’
Aan het Loolaantje, bij de ingang van het Wilhelminapark, staan drie bankjes. Door hun positionering lijkt het een vertrouwd vriendengroepje. Eén van de vrienden mist zijn rechterarmleuning, en die imperfectie maakt deze installatie zo ontroerend. Naarmate een vriendengroep ouder wordt, worden de verschillen in geluk en ongeluk zichtbaarder, de onderlinge acceptatie groter en de vriendschap hechter. Geen kunstwerk verbeeldt dat beter dan ‘Old Friends’.

Maarten Baas (1978) is als ontwerper wereldwijd bekend van Smoke, Clay en Real Time. Hij maakte ook het kunstwerk Intellectual Heritage voor Bieb Neude en werkt aan een beeld voor Podium Oost.

Deze column verscheen in de krant van maart 2025.