
Dat ik later Sinterklaas wordt. De droom stond ooit met kinderhand geschreven op een kaartje in de Ruilboom – het schattige appelboompje bij de ingang van de Rietveldhof. Zodra de herfst begint, leggen bewoner Geert Bakker en zijn overbuurvrouw Jess van de Griend lege kaartjes en een stift op het tafeltje ernaast. De ruil: wie een appel plukt, hangt er een wenskaartje voor terug. Een appel voor een droom.
Hartverscheurend
“Langs de Prins Hendriklaan lopen veel mensen,” vertellen Geert en Jess. “Toeristen op weg naar het Rietveld-Schröderhuis, studenten van het University College … Daardoor hangen er kaartjes in allerlei talen. Ook kinderen weten de boom te vinden. Ze staan soms minutenlang te lezen en hangen ontroerende wensen op als: Ik hoop dat er geen oorlog komt, want ik wil vrede. Maar ook echte kinderwensen: Dat ik politie word of Om in Minecraft te zijn. En opvallend vaak: wensen om gewoon jezelf te mogen zijn. Dat leeft sterk onder jongeren.”
Elke buurt een Ruilboom
“Hoewel we stiekem hopen dat er een toverfee meeleest en dromen laat uitkomen, zijn we al blij als mensen even stilstaan bij de wensen van anderen – en misschien ook bij die van zichzelf. Voorbijgangers en buurtbewoners ontmoeten elkaar bij de boom. Ze lezen kaartjes voor, lachen, zijn geraakt. Of kijken gewoon even of er al iets nieuws hangt. De boom brengt mensen samen en laat zien wat écht belangrijk is in het leven. En onze droom? Dat elke buurt een Ruilboom krijgt. Carpe diem, carpe fructum!”






Foto’s: wenskaartjes uit voorgaande jaren