‘Toen ging de deur van de gele pipowagen open en daar, ja boven aan het trapje, stond iemand.‘ Het nieuwe boek van Jules Groenendaal begint mysterieus. De titel is De Moestuin, en dat is niet zomaar een lekker klinkende titel. Jules werkt al 20 jaar als vrijwilliger bij de gelijknamige zorgboerderij met groene winkel aan de Laan van Maarschalkerweerd, naast de sportvereniging Kampong. In zijn boek vertelt hij verhalen over het leven op de boerderij, de historie van het tuinderij en de geheimen van tuinieren.
Jules Groenendaal, schrijver van het boek De Moestuin. Foto: Arnoud Wolff
Henk Tennekes woont in de Gerard Doustraat en zet zich in voor kinderen in een Keniaanse Leprakolonie. In de volksmond heet het dorpje Tumbé, ‘uitschot’, want zo worden lepralijders daar genoemd én behandeld. De armoede is er groot. Deze week kreeg Henk bezoek van de Keniaan Peter Ochiel, de bevlogen oprichter van de Action Ministry, die door onderwijs kinderen uit de kolonie een toekomst wil geven.
Door stigma leven in armoede Aan lepra kleeft in Kenya nog altijd een groot stigma: wie er aan lijdt wordt ver weggestopt en uitgesloten van werk en scholing. Zelfs als je genezen bent, of als kind nooit lepra hebt gehad, rest een leven in armoede in de kolonie, zover reikt de ‘vloek’. Via zijn dochter, die als vrijwilliger voor Students For Children in de kolonie heeft gewerkt, kwam Henk in contact met Peter Ochiel. “Het lot van deze arme mensen, vooral de kinderen, raakte me diep. En hoe Peter Ochiel daar verandering in probeert te brengen door o.a. scholen op te richten, vind ik geweldig.”
Onderwijs biedt toekomst Deze week maakt Peter Ochiel een rondreis langs donateurs in Nederland. “Lang geleden hebben twee Nederlandse artsen in dat Keniaanse dorpje een lepraziekenhuis opgericht. De ziekte is inmiddels grotendeels uitgebannen en het ziekenhuis is ontmanteld, maar de ex-patiënten en hun (klein)kinderen wonen nog in de kolonie. Door het stigma kunnen ze simpelweg nergens anders heen. Ik geloof sterk dat ieder mens iets kan doen om het leven van een ander positief te beïnvloeden. Daarom onze naam Action Ministry: we komen in actie om deze mensen waardigheid en een toekomst te geven, bijvoorbeeld door scholen op te richten.”
Zelf meditatiebankjes maken Voor het onderwijs van kinderen heeft Action Ministry geld nodig. Henk helpt mee met eigen acties: hij maakt en verkoopt meditatiebankjes. “Bij Stichting Tafelboom koop ik resthout op van gekapte Utrechtse bomen. In mijn schuurtje zaag en timmer ik er bankjes van. De opbrengst komt via mijn Stichting Keti Utulie (‘zit en relax’ in het Keniaans) 100% ten goede aan schoolgeld, eten en onderdak voor kinderen in de leprakolonie. Zo wil ik het goede werk van Peter Ochiel steunen.”
De meditatiebankjes zijn te koop via de website van de stichting Keti Utulie. Henk maakt en verkoopt voor hetzelfde goede doel ook zitkussens, yogamat-tassen, omslagdoeken, beeldjes en klankschalen. Ook donaties zijn welkom op de rekening van de stichting, zie onderstaande QR-code.
Henk Tennekes met Peter Ochiel, de Keniaanse oprichter van Action Ministry – Foto: Arnoud Wolff
Podium Oost heeft weer een Repair Café! Elke eerste woensdag van de maand kun je hier je kapotte kleding, meubel, lamp, radio, koffiemachine, speelgoed, stofzuiger etc. laten repareren. Verrassend vaak weten de handige vrijwilligers de problemen te fiksen. Duurzaam en gezellig!
Repair Café Podium Oost Elke eerste woensdag van de maand Open: 14:00 – 16:30 uur Locatie: Oudwijkerdwarsstraat 148 Info: repaircafepodiumoost@proton.me
NB Ook ontmoetingscentrum De Wilg heeft een Repair Café, elke laatste zaterdag van de maand. Meer info.
De jonge ondernemers Jules (12) en Jens (14) wonen nog maar net in Oost, en ze trekken al aan de bel: “Ons bedrijf heet Limlicious. Wij verkopen échte vlaaien, gemaakt in Limburg!” En dat is geen loze kreet: hun moeder Suzanne is een geboren en getogen Limburgse, vader Ralf is ondernemer. De jongens hopen dat Oost net zo gaat smikkelen als de wijk waar ze voorheen woonden, Hoograven.
Goede reviews In het familiebedrijfje zijn de taken verdeeld: Jens doet de klantenservice en beantwoordt vragen over de houdbaarheid, levering, ingrediënten en smaken. Jules voert de bestellingen in. Samen houden ze de website en vooral de reviews in de gaten, heel belangrijk voor de marketing. “Gelukkig hebben we alleen nog maar blije berichten gekregen.” Ze zijn inmiddels vlaaien-experts, houden er zelfs spreekbeurten over. “De vlaai kent een rijke traditie in het zuiden. Brooddeeg werd bestreken met honing of fruit en vervolgens in z’n geheel in een hete steenoven gebakken. Zo krijg je vlade, later vlaai genoemd. Die smaakt anders dan gebak en taart die hun topping pas ná het bakken van de bodem krijgen.”
Winst in de koelkast Leverancier is Patisserie Peter Lemmens, die 1x per week een rondje Randstad maakt om de veelal Limburgse klanten in den lande van vlaai te voorzien. Met sinds kort dus een tussenstop in Oost. Jules en Jens verkopen wekelijks 30 a 40 vlaaien. “Liefhebbers kunnen tot woensdagavond via onze website bestellen, op donderdag of vrijdag kun je de vlaai bij ons thuis ophalen. De winst hebben we tot nu toe geïnvesteerd in een extra koelkast, dus ons zakgeld is helaas nog niet verhoogd. Maar we eten wel elke week lekkere vlaai, dat is ook winst!”
“Ik schrijf romantische fictie, oftewel romance. Als je het ergens mee moet vergelijken, denk dan aan films als ‘Love Actually’ of ‘Bridget Jones’. In het Nederlands wordt het ook wel feelgood genoemd; boeken waar romantiek centraal staat, maar waar de ontwikkeling van de personages net zo belangrijk is.”
Lang en gelukkig Mireille Versteeg uit de Eikstraat, artiestenmanager van beroep, legt uit in welk ‘hokje’ de lezer haar net verschenen debuutroman Binnen de lijntjes kan plaatsen. “In romance zit ook meer humor. Denk aan Luizenmoeder en Soof. Cruciaal is de zogenaamde meetcute, het – vaak onhandig grappige – moment waarop de hoofdpersonen elkaar tegen het lijf lopen. Daar zit ik in het dagelijkse leven ook vaak naar te kijken: hoe ontmoeten mensen elkaar. En dan fantaseer ik hoe het af zou kunnen lopen. Uiteraard, na een paar tegenvallers en ongelukkige wendingen, toch altijd met een en-ze-leefden-nog-lang-en-gelukkig-einde.”
Oudwijk als decor Wie het boek leest herkent waarschijnlijk veel plekken die aan Oudwijk doen denken: het schoolplein, het grote park, de kadowinkel, buurtkroeg De Vooghel, het buurtrestaurant met de glascontainers voor het terras … “Dat klopt, tijdens het schrijven put ik veel uit mijn dagelijks leven, soms bewust, soms onbewust. Zo heb ik voor dit boek de wijk als decor gebruikt, net als sommige types of situaties op de school van mijn kinderen (Summer Party!). Altijd in een uitvergrote fantasie-versie uiteraard. En ja, ook in Oost ligt de romantiek voor het oprapen, je moet alleen weten waar je moet kijken, en ik bekijk de wijk graag door een roze bril.”
Over het boek Loes, een licht verstrooide moeder van een tweeling, is net gescheiden en neemt zich voor: voorlopig géén nieuwe relatie. Maar dan kruist Bart, aantrekkelijk (gespierd, maar niet té), haar pad. Hij blijkt ook de nieuwe gymleraar te zijn op de basisschool van haar kinderen, en dan is het lastig om binnen de lijntjes te blijven …
Aan de toog van Cerveceria Boulevard, vroeger de bruine buurtkroeg De Vooghel, decor van meerdere scenes in het boek Binnen de lijntjes – foto: Thomas Dale
Is je kamerplant te groot geworden, of hangen de blaadjes er wat zielig bij? Breng ‘m naar Plantenasiel Utrecht aan de Nachtegaalstraat. Daar vangen Laura en Carlijn je plant met liefde op, in de hoop dat een nieuw ‘baasje’ zich meldt.
Gooi planten niet weg! “Het Plantenasiel is eigenlijk een opvanglocatie voor planten”, zegt Laura. “Zo zonde om planten weg te gooien. Met goede verzorging – denk aan nieuwe aarde, een grotere pot, meer of minder water en de juiste hoeveelheid licht – komen ogenschijnlijk zieke planten er vaak weer bovenop. En planten die door verhuizing of verbouwing overbodig zijn geworden verdienen ook een nieuwe, liefdevolle plek.”
Rust en ritme Het Plantenasiel is negen jaar geleden gestart in het Hof van Cartesius. Laura heeft er als vrijwilliger gewerkt toen ze na een zeer zware hersenschudding weer voorzichtig wilde gaan werken. “Planten hebben me door die moeilijke periode heen geholpen, ze gaven me rust en ritme. Heerlijk om bezig te zijn met verpotten, stekken en snoeien. Dat gevoel gun ik meer mensen. Omdat oprichter Fem stopt, mocht ik deze zomer het plantenasiel overnemen. Ik begin thuis op de Nachtegaalstraat, met hulp van Carlijn. Later kunnen we hopelijk een grotere ruimte huren, liefst met buitenruimte om ook buitenplanten een plek te geven.”
Planten zijn geen handelswaar “Ons concept is simpel: je kunt planten hier doneren. Ook wie planten zoekt kan hier terecht. Wij geven dan advies welke soort in jouw ruimte past en hoe je de plant moet verzorgen. Planten zijn voor ons geen handelswaar, dus we verkopen niet. Wél vragen we een donatie voor het verzorgen van de planten, de potgrond en de pot. Hopelijk kunnen we de drempel verlagen voor buurtgenoten die hun huis, werkplek of kantoor willen vergroenen, maar niet goed weten hoe, of flexibel willen blijven. Want bij ons kun je planten altijd weer teruggeven.”
Adres: Nachtegaalstraat 58 Bis Afspraak via whatsapp 06-13398891 www.plantenasiel.nl
Met een grote glimlach wijst Tom Rijpert bij de Bruna naar de poster van zijn boek De zeven Sleutels. Geschreven in, zoals hij zelf zegt, ‘zijn lieve huisje’ in de Bloemstraat, Oudwijk. “Wanneer ik tussen het schrijven door met m’n dochtertjes een wandeltje maakte door de Nachtegaalstraat, zeiden ze bij de Bruna: pap, misschien komt jouw boek ook hier te liggen. Nou, die kans was klein, maar ze kregen gelijk: het boek is er te koop, hun fantasie werd werkelijkheid!”
Avonturenboek voor jong én oud In het dagelijks leven maakt Tom reclamefilmpjes. Met schrijven begon hij pas in de coronatijd. “Ik had toen meer tijd én ideeën. Ik hou van fantasierijke avonturenboeken zoals Harry Potter, dus dat had ik voor ogen: een kinderboek dat ook volwassenen die nog gevoelig zijn voor fantasie graag lezen. Dat lijkt gelukt, als ik de recensies lees. Het schrijven van het boek was een avontuur op zich. Je betreedt een hele nieuwe wereld met uitgevers, boekpresentaties en interviews, ver voorbij mijn eigen fantasie.”
Buurt leeft mee “Wat ik erg leuk vind: mijn buurtje leeft mee. Zo meldden mijn buurvrouwen enthousiast dat ze het boek gekocht hadden. En ook de Bruna is enthousiast dat ze een boek van een buurtgenoot op het schap hebben liggen. Mijn dochters lopen nu steeds naar binnen om te kijken of de stapel boeken slinkt, ze volgen de verkoop op de voet. Die verloopt overigens goed, want de tweede druk is al aangekondigd.”
De Zeven Sleutels is een tweeluik. Het eerste deel ‘Het pad van de Roverkoning’ krijgt later dit jaar een vervolg. Het boek is verkrijgbaar bij Bruna en andere (online) boekhandels.
Met sierlijke letters schildert Dirk Gentenaar De Boze Heks op de minibieb. Ook dit boekenkastje in de Msgr van de Wetering draagt nu de handtekening van de meester, net zoals de vele voordeuren in Oost die Dirk van familienamen en huisnummers heeft voorzien.
Oei oei oei De minibieb is van Jens Kraan, een ode aan zijn tante, schrijfster Hanna Kraan (1946-2011). Zij schreef meer dan 80 magische verhalen over een altijd mopperende heks die met haar toverspreuken de boel in het bos in de war schopt. Tot wanhoop van de bosbewoners als de haas, de merel, de eigenwijze egel en de uil die zo mooi kan dichten. Jens: “Het ontbrak het boekenkastje nog aan een ‘uithangbord’ en daar is dankzij Dirk’s schilderskunsten in voorzien. En nu maar hopen dat de Boze Heks het ook mooi vindt, want anders, oei oei oei …”
Er groeit en bloeit wat bij de Kwekerij! Niet alleen vind je hier kleurrijke woonflats rond een prachtige vijver, maar ook toffe horeca. Eerst opende restaurant de Kwekerij de deuren, nu ook de Kweekvijver. Op de pui staat ‘Expo-Music-Art-Bar’, hier gaat wat gebeuren!
Avondprogrammering De eigenaren Serge en Nils runnen al 10 jaar creatief en cultureel eetcafé Klein Berlijn in Rotsoord. Ook voor de Kweekvijver hebben ze grote plannen: “Het viel ons op dat Oost nog weinig programmering in de avond heeft zoals op Rotsoord en de Binnenstad. We willen hier een plek maken waar je luncht, borrelt met lekkere hapjes en tapas, en daarna kunt genieten van live muziek, DJ of theater, met genoeg ruimte om te dansen. Tot één uur zijn we open. Geen zorgen over geluid, alles is driedubbel geïsoleerd. En we hebben vijftig bieren op tap en fles!”
Dansen in Oost! Achter de bar is er nog een grote ruimte, de Expo, bestemd voor culturele activiteiten. “We hebben afspraken met de gemeente en de Kwekerij om de Expo gratis ter beschikking te stellen voor exposities, workshops, dans, theater, film en andere creatieve uitingen van jonge kunstenaars. Na de zomer gaan we hiermee aan de slag. We willen een inspirerende kweekvijver zijn voor Utrechts cultureel en creatief talent. Donderdag hebben we daarom Open Mic voor aanstormende bands, spoken word, dans, comedy en iedereen die het podium op wil. En vrijdag geven we in samenwerking met Birdcage het podium aan talentvolle Utrechtse DJ’s. Lekker dansen in Oost! “
Gluren Bij De Buren Zondag 2 juli doet de Kweekvijver mee met Gluren Bij De Buren: 13.00 Radio Mammoet by Pyke 16.00 BluesCollective 17.30 BluesCollective
De Pluktuin op Koningshof opent zaterdag 1 juli. Je kunt er meer dan 35 soorten wilde bloemen plukken met klinkende namen als Ridderspoor, IJzerhaag, Dahlia, Achillea, Margrieten, Klokken van Ierland en Brandende Liefde. Daar kun je mee aankomen, thuis of bij vrienden! De Pluktuin wordt onderhouden door vrijwilligers van Koningshof. Op de openingsdag geven ze ook een workshop bloemschikken, wat in de praktijk een ochtendje struinen is tussen wilde bloemen om er vervolgens zelf een boeket van te maken. Wie wil schuift daarna aan bij de tuinderslunch (€15 p.p.) in de idyllische terrastuin van Koningshof. Opbrengsten van workshop en lunch gaan naar Stichting Koningshof voor onderhoud aan kassen en terrein.
Expositie: Hoveniers van Utrecht Oost kent een rijke tuindershistorie. Zo was Abstede eeuwenlang de moestuin van de oude ommuurde stad. Toen de stad ging uitbreiden buiten de grachten, schoven de hoveniers (Utrechtse naam voor tuinders) steeds verder op, tot aan de Maarschalkerweerd toe. Koningshof is hier gevestigd in en rond de oude kassen van een van de laatste hoveniers, de familie Jongerius. In de gratis buitenexpositie met titel ‘De hoveniers van Utrecht’ kun je aan de hand van panelen met oude foto’s, prenten, landkaarten en anekdotes de ontwikkeling door de eeuwen heen stap voor stap volgen. Verhalen over harde winterspinazie en rode kool, bijnamen als De Bril, De Blauwe en De Kraaij, de veiling en de rol van de katholieke kerk. Een aanrader voor wie wil begrijpen waarom bijvoorbeeld Oost zo’n merkwaardig stratenplan heeft, en waarom ons straatbeeld nog zoveel oude boerderijen en moestuinen kent.
De pluktuin op Koningshof – foto: Arnoud WolffExpositie over de Utrechtse hoverniers
