Terug op de Uitagenda Oost: Dag van het Wilhelminapark! Twintig jaar na de allereerste editie organiseert een groep betrokken bewoners op zondag 22 juni weer een feestelijke middag voor de buurt. Met een programma voor jong en oud. Denk aan een gezellige lunch met veiling, veel sport- en spelactiviteiten, een timmerworkshop en livemuziek met feestband Groove Control. Kinderen vermaken zich in de circustent en op de attracties op de speelweide. Daar vind vind je ook kraampjes van wijkorganisaties zoals Oost Voor Elkaar en Stichting Wilhelminapark, die onder andere rondleidingen door het park verzorgen. Wat een feest om de zomer zo te beginnen!

Dag van het Wilhelminapark
Zondag 22 juni 2025
Lunch & veiling 12:00 – 14:00 uur
Attracties: 14:00 tot 19:00 uur
Info en programma

PvdA, GroenLinks en Partij voor de Dieren stellen de wethouder raadsvragen over twee geplande bruggen achter Stadion Galgenwaard. Zijn ze nodig? Wat is de impact op de natuur? En wat kosten die bruggen eigenlijk? Ook Stichting Krommerijnpark vraagt zich dat al sinds de bekendmaking van de plannen af. Zij wijst in een protestbrief op de verwachte ecologische schade op de zuidoever, met name in het ecologisch beheerde Margrietenveld en Hof van Eden, de percelen waar de bruggen moeten landen. Een onderzoeksrapport (in opdracht van de gemeente) laat zien dat juist hier de grootste kansen liggen voor meer biodiversiteit in het gebied.

Groter stadion
Waarom wil de gemeente deze twee nieuwe bruggen? Het gebied rondom Stadion Galgenwaard gaat op de schop, zie ook het ontwikkelingsplan. Het stadion wordt uitgebreid, de omgeving opgefrist. Het ontwikkelplan voorziet hier ook in enkele hoge woontorens. De gemeente wil meer verbindingen maken tussen het stadiongebied en het Lunettenpark dat aan de overkant ligt, opdat bezoekersstromen beter verspreid kunnen worden, zeker op drukke (voetbal)dagen.

Schade aan natuur en erfgoed
De lokale politieke partijen en stichting zijn echter zeer verbaasd, omdat er al twee overgangen zijn binnen een straal van 100 meter. Waarom zoveel geld uitgeven – in financieel zware tijden – met grote schade aan natuur en erfgoed (het eeuwenoude jaagpad) als gevolg? Ze wijzen er ook op dat een door vele partijen (o.a. Kampong) gewenste brug aan de andere kant van de Laan van Maarschalkerweerd, ook wel de Mytylbrug genoemd, niet gebouwd gaat worden wegens … geldgebrek.

Susanne Cornelia Versteeg, bij vele buurtbewoners bekend als Suus, is op 3 juni 2025 overleden, 101 jaar oud. Wat een leeftijd! Ze woonde in de Schildersbuurt, twee hoog. Tot het eind toe maakte ze nog dagelijks haar rondje door de wijk om boodschappen te doen, met een vaste stop in Podium Oost waar ze een graag geziene gast was. Ze was onderdeel van het straatbeeld van Oost. Ons medeleven gaat uit naar familie, vrienden en iedereen die fijne herinneringen aan haar heeft.

Op haar honderdste verjaardag mochten we op de koffie en schreven onderstaand bericht.

100 kaarsjes voor Suus
Er wapperen gouden cijfers op een portiekdeur aan de Albert Neuhuysstraat: ‘100’, met een dubbele betekenis, want zowel Het Nieuwe Woonhuis als bewoner Suus Versteeg vieren hun eeuwfeest. De woningbouwvereniging zal de mijlpaal groots vieren op zaterdag 23 september, voor Suus hebben buren en familie de vlag al uitgehangen.

Naar Canada en Amerika
Suus kwam in 1923 in Scheveningen ter wereld en groeide daar op. In het begin van de oorlog schreef ze zich in voor de studie wiskunde. “Op een gegeven moment moest je als student ondertekenen dat je nooit tegen de Duitsers zou vechten, nou daar bedankte ik voor. Ik zette daarom mijn net begonnen studie stop. Na de oorlog ging ik naar de School voor Maatschappelijk Werk. Daarna mocht ik voor de kerk aan de slag in Frankrijk, Le Havre, om vluchtelingen te helpen die naar Amerika en Canada wilden emigreren. Later ben ik zelf ook die kant op gegaan.”

Op de solex het land in
“Terug in Nederland kon ik aan de slag bij de Spoorwegen. Ik hielp als maatschappelijk werker aanstaande ‘spoorgezinnen’. Een heerlijke tijd, want ik had een solex die ik mee op de trein nam om in verre oorden de verloofdes van machinisten en conducteurs te kunnen bezoeken. Hun jonge mannen hadden standplaats Utrecht, de spoorstad destijds, en woonden hier in een pension. De verloofdes verbleven nog thuis of bij schoonouders, in afwachting van een eigen (huur)woning in Utrecht. Als in die verre oorden een zieke thuis was, zorgde ik dat daar het huishouden bleef draaien. Dan hoefde de jonge machinist of conducteur niet halsoverkop naar het (schoon)ouderlijk huis te gaan. De treinen moesten immers blijven rijden.”

Mensen helpen
“Zelf ben ik nooit getrouwd. In de oorlog, ik was twintig, was ons gezin gevlucht naar een afgelegen vakantiehuisje in Ruurlo. Mijn twee broers en mijn vader werden daar verraden en opgesloten in een werkkamp. Ik zorgde voor mijn moeder en had dus geen tijd om ‘rond te kijken’. En na de oorlog gold lange tijd voor vrouwen: trouwen = stoppen met werken. Nou, dat zag ik niet zitten, ik wilde de wereld ontdekken, erop uit, mensen helpen! En het is prima zo, ik heb me nooit verveeld. Zo heb ik lange tijd viool gespeeld in het Stichts Symfonieorkest, waarmee we zelfs een keer opgetreden hebben in de concertzaal van Vredenburg. En in Voordorp onderhield ik een moestuin, nou ja, meer voor de gezelligheid dan voor het tuinieren. En later ben ik gaan schilderen. Vorig jaar mocht ik zelfs een expositie houden in wijkcentrum Podium Oost!”

Twee hoog, zonder lift
“Ik woon hier twee hoog. Het Nieuwe Woonhuis was de eerste flatwoning van Utrecht, maar zonder lift. Dat is niet erg, het traplopen houdt me aan de gang. Met de rollator kan ik vervolgens ver komen. Zo ga ik graag naar Podium Oost. En toen tijdens de verbouwing de senioreninloop tijdelijk in Sterrenzicht zat, liep ik heen en terug naar Sterrenwijk. Zo leuk om ook daar mensen te leren kennen! Boodschappen doe ik ook nog zelf, hier bij de Plus of de Albert Heijn op de Reigerstraat. Nee, ik woon hier fijn, en leuk dat er volgende week een feestje is in de straat!”

Lees hier meer over de 100-jarige woningbouwvereniging Het Nieuwe Woonhuis

R.K. Begraafplaats St Barbara bestaat 150 jaar. Tijdens de Open Dag op 4 oktober 2025 zal dat met pracht en praal gevierd worden. De organisator wil graag bezoekers en buurtbewoners betrekken bij het jubileum en heeft een fotowedstrijd uitgeschreven. Schiet een foto met als thema cultuur, natuur, rust en/of historische schoonheid van St. Barbara, en maak jezelf ‘onsterfelijk’. De mooiste plaatjes worden namelijk opgenomen in een jubileumbundel en tijdens de Open Dag tentoongesteld.

Op de website staan de voorwaarden. Uiteraard dient de fotograaf de waardigheid van het rijksmonument en de privacy van de graven ten alle tijden te respecteren. De uitdaging is om de sfeer of juist een bijzonder detail in beeld te vangen. Deadline 1 september 2025.

Historie begraafplaats
Na 1798 mochten katholieken eigen begraafplaatsen stichten. In 1818 vroeg de parochie Buiten Wittevrouwen als een van de eerste in Nederland toestemming om achter de ‘Onze Lieve Vrouwe ten Hemelopening’ kerk (1894-1972) een eigen begraafplaats aan te leggen, ongeveer waar nu de Adriaanstraat, Tulpstraat en Sweelinckstraat (Dekenroesbuurt) liggen.
Oost groeide hard in de 19de eeuw, dus weken de katholieken in 1875 uit naar een nieuwe begraafplaats met ingang aan de Biltstraat en vernoemd naar St. Barbara, de beschermheilige van de stervenden en beschermster tegen een onvoorziene dood.
Alfred Tepe ontwierp eerst de directeurswoning, het lijkenhuis en een wachtkamer, in 1881 gevolgd door een neogotische kapel voorzien van gebrandschilderde ramen van de beroemde Willem Mengelberg jr. en Henricus Kocken.