Muurschilder Jan Is De Man (slogan: Niet zeuren maar kleuren) werkte twee weken lang op eenzame hoogte op de Uithof. Op verzoek van studenten bouwde hij een Stairway to Knowledge, een trap van boeken op de hoek van het bakstenen Sjoerd Groenmangebouw. Een hoekenkast dus, met titels die favoriet zijn onder studenten. Zoals de bestsellers Het Diner van Herman Koch en Joe Speedboot van Tommy Wieringa. Er liggen ook enkele vuistdikke studieboeken tussen, of is dat ook illusie, hét handelsmerk van deze graffiti artist? Dat de schildering écht van zijn hand is, herken je aan de olijke janderijn die subtiel is verwerkt in de elfde trede, onder Sapiens van Harari.

Wie een foto wil maken van dit 3D-meesterwerk kan het beste op de gele voetstappen gaan staan aan de overkant van het regenboogpad. Om 11:00 uur in de ochtend werkt de illusie vanuit die hoek optimaal.

Meer buurtgevoel
Het initiatief voor de ‘hoekenkast’ kwam van de studenten die zitting hebben in de universiteitsraad. Met de muurschildering willen ze bijdragen aan een sterker buurtgevoel. Raadslid Lieke Fokker vertelde eerder in de DUB: “De Uithof kan wel wat kleur gebruiken. Het gaat niet alle problemen van het Science Park oplossen, maar het kan wel erbij helpen.”

In het oude schoolgebouw aan de Monsieur van de Weteringstraat zit o.a. al meer dan 50 jaar kinderdagopvang De Villa. Een bijzonder concept, de crèche wordt 100% door ouders gerund. Streetartist en grafisch ontwerper Max Goldin uit Zuid-Afrika had een muur in de speeltuin achter het pand beschilderd, een geschenk van ouders van kinderen die in hun laatste schooljaar zitten. Er was ‘nog wat verf over’, daarmee heeft hij het schakelkastje op het voorplein ook even opgevrolijkt. De titel: ‘It Takes A Villa To Raise A Child’.

Eind jaren 70 gaf de gemeente opdracht voor een ‘beeldenroute in klassieke zin’, Het was een idee van de toenmalige voorzitter van de gemeentelijke Adviescommissie voor Beeldende Kunst Theo Scholten (1927-2005), tevens groot kunstkenner en o.a. oprichter van het Bergense Museum Beelden aan Zee. Hij wilde meer variatie aan beelden in de stad: meer vrouwelijke kunstenaars en meer abstracte kunstwerken.

Alleen vrouwelijke kunstenaars
De rijke* westkant van de Maliebaan werd aangewezen als locatie. Tussen 1982 en 1994 resulteerde dit in 17 voornamelijk bronzen beelden, allen gemaakt door vrouwelijke kunstenaars. Daarnaast gold een maximale hoogte zodat de beelden een eenheid zouden vormen vanuit het gezichtspunt van de wandelaar. Bekijk de lijst met alle beelden inclusief toelichting.

Het achtiende mannelijke beeld
De exclusieve uitnodiging aan vrouwelijke kunstenaars lokte een (mannelijke) tegenreactie uit. Twee studenten maakten een achtiende beeld met de titel ‘Schijnbare Ontsterfelijkheid’. Ze onthulden het bewust stenen beeld in mei 1994 illegaal in de groenstrook ter hoogte van hun studentenhuis op nr 91, tegenover de beeldenroute. Ergens tussen 2006-2009 is het weggehaald.

* De chique westzijde van de Maliebaan (even nummers) wordt ook wel de roomse kant genoemd, de ‘gewone’ oostelijke zijde de karnemelkse kant, mede vanwege de schuddende spoorweg achterlangs.

De oorspronkelijke raamschildering Schröder & Rietveld Architect is in ere hersteld! Achterkleindochter en kunstenaar Leone Schröder bracht de oude reclame met strakke hand aan op het raam van wat vroeger de werkkamer was van Truus Schröder en Gerrit Rietveld. De directe aanleiding voor dit eerbetoon was een oude foto uit 1925 die Natalie Dubois en Jessica van Geel ontdekten tijdens hun archiefonderzoek voor de (vuistdikke) biografie van het beroemde en inmiddels honderd jaar oude huis aan de Prins Hendriklaan.

Erkenning voor Truus
Natalie en Jessica leggen het belang uit van deze foto: “Het is 1925 en het huis is net klaar. De reclame in de linkerbovenhoek laat zien dat Truus en Gerrit sámen het architectenbureau vormden. Decennialang werd Truus beschouwd als slechts opdrachtgever en muze van Gerrit, maar de foto, gecombineerd met informatie uit oude correspondentie en blauwdrukken (met de handtekening van Truus), bevestigen dat haar creatieve ideeën en betrokkenheid bij zowel dit bijzondere huis als latere bouwprojecten van groot belang waren. Ze waren meer dan alleen liefdespartners! Door de oude raamschildering in ere te herstellen, geven we Truus de zakelijke erkenning die ze verdient.”

Zie ook: Het Rietveld Schröderhuis

Op de Instagrampagina @utrechtse-bankjes van alter ego Banksie vind je bijna 200 foto’s van (lege) bankjes, vooral in Wittevrouwen, maar steeds vaker ook in Oost. Zoals de recente foto van het ‘kinki’ bankje op de Nachtegaalstraat. Het maakt ons nieuwsgierig: waarom Banksie?

Geen bankje hetzelfde
“Het is niet m’n echte naam, maar een knipoog naar Banksy, de beroemde streetartist,” zegt Banksie glimlachend als we hem spreken in het koffietentje 30ML, vlakbij z’n recente ‘kinki’ instapost. “Fotograferen is mijn werk, maar tijdens corona begon ik als ontspanning bankjes te fotograferen met mijn telefoon. Van mijn werk weer even een hobby maken. Bankjes lijken alledaags, maar als je erop let, zie je hoe verschillend ze zijn wat betreft vorm, kleur, gebruik, staat van onderhoud en vooral wat er omheen ligt en groeit. Ze vertellen daardoor veel over de bewoner. Ik fotografeer bankjes daarom juist zónder mensen erop. Dat laat ruimte voor verbeelding.”

Plek waar geleefd wordt
“In mijn eigen buurtje Wittevrouwen zijn de woningen klein, vaak zonder tuin, daarom hebben veel bewoners een bankje buiten staan. Voor deze hobby hoef ik niet ver te lopen. Maar steeds vaker wandel ik door Oost en zie eenzelfde straatbeeld met veel bankjes. Ook hier dragen ze bij aan het buurtgevoel. Mensen rusten er uit, genieten van het zonnetje, eten, drinken, denken na, maken contact met buren en voorbijgangers. Kinderen en huisdieren gebruiken ze als speeltoestel. Bankjes zijn plekken waar geleefd wordt, en dát laat Banksie zien. Zo’n instagrampagina vol bankjes is gewoon mooi man!”

[i] Instagram @utrechtse-bankjes

De vrolijke hartjes van SillystreetheartS vind je op meerdere gevels en puien in Oost, de wijk waar de streetartist woont. Ze maakt ze van epoxy op hout, allemaal met een eigen verhaal dat ze deelt op haar Instagram @SillystreetheartS. Omdat ze liever anoniem blijft om overijverige wetshandhavers voor te blijven, weten weinig buurtgenoten wie ze is. Toch is ze in de serieuze streetart-wereld geen onbekende. Ze werkt vaak samen met grote namen, zoals bij het duurzaamheidsproject Bee Positive in Rijnsweerd.

Hartjes voor de leuk
“In Parijs raakte ik geïnspireerd door de vele 3D streetart. Prachtige werken! Mijn eerste streethearts maakte ik met epoxy in een ijsklontjesmal in de vorm van hartjes. Ik ben er al snel een uur of vier mee bezig, vooral om alle kleuren en glitters er goed in te krijgen. Want zo’n hartje moet natuurlijk wel shinen! De hartjes hebben vaak een boodschap, en soms zijn ze gewoon silly, voor de leuk dus.”

Tot aan Parijs
Er hangen nu ruim 100 hartjes, tot aan Parijs. Een deel is inmiddels ontvreemd, wat jammer is, want sommige hebben voor haar behalve artistieke ook een grote emotionele waarde. “Ik maakte ooit een hartje voor een overleden vriendin, echt jammer dat het weg is. En naast de liefde zit er ook veel arbeid en creativiteit in zo’n hartje. Wat ik probeer te delen met voorbijgangers is de vreugde dat als je goed om je heen kijkt, je soms iets opmerkelijks ziet. Je wordt er even vrolijk van, of het zet je aan het denken.”

Het gouden hartjespad door het Wilhelminapark is een eerbetoon aan Trui van Lier (1914-2002) die met grote moed en een gouden hart via haar crèche Kindjeshaven 150 joodse kinderen veilig door de oorlog loodste. Het pad telt daarom 150 gouden hartjes en verbindt spelenderwijs de voormalige crèche aan de Prins Hendriklaan met het Trui van Lier Speelkwartier, de speeltuin in het park. Het pad is populair, vooral bij kinderen die met veel plezier van ijssalon naar speeltuin hinkelen. Twee hartjes liggen naast elkaar: ze symboliseren de tweeling Deentje en Joekie die tot het eind op de crèche verbleven. Trui kon het niet over haar hart verkrijgen om de tweeling op twee adressen onder te brengen.

Hartendief
Initiatiefnemer van het eerbetoon, Michèle van Lier, een achternicht van Trui, ziet helaas wel dat er geregeld hartjes verdwijnen, twintig inmiddels. Het pad wordt door de gemeente weer aangevuld (een dure grap), maar ze vraagt zich wel af: wie is de hartendief? En waarom? Heb je meer info, of zie je de hartendief in actie, bel de wijkagent 0900-8844, of 112 bij heterdaad.