Auteursarchief: Oostkrant

Gezocht: superpuzzelaar

Schrijver Paul Bersee uit Rijnsweerd werkt aan een nieuwe roman, waarin de hoofdpersoon een bijzondere uitdaging op zijn bucketlist heeft staan: het maken van de puzzel “De Tuin der Lusten” met maar liefst 9.000 stukjes – zo groot dat je er een hele eettafel voor nodig hebt. “Zelf vind ik een puzzel van 1.000 stukjes al een flinke uitdaging, laat staan zo’n monsterpuzzel,” vertelt Paul. “Om me echt in te kunnen leven in mijn hoofdpersoon, ben ik op zoek naar iemand in Oost die niet terugdeinst voor duizenden puzzelstukjes, een echte superpuzzelaar! Ik wil graag weten hoe je zo’n megaklus aanpakt, waar je thuis de ruimte vindt om zo’n gigantische puzzel neer te leggen, en hoe je (mentaal) omgaat met bijvoorbeeld 250 bijna identieke stukjes blauwe lucht die op je tafel liggen …”

Ben je zo’n fanatieke puzzelaar, of ken je er een in Oost? Laat Paul weten via redactie@oostkrant.com

Schrijver Paul Bersee beperkt zich tot puzzels van duizend stukjes – foto: Arnoud Wolff

Jaar van de voetganger?

Wordt 2025 het Jaar van de Voetganger? Deze vraag kreeg Ger Offringa in alle vroegte van reporter Robert Jan Booij van het RTVU radioprogramma Utrecht is Wakker. Ger woont in Oost en beweegt zich bij voorkeur lopend door de wijk. “In Utrecht lag jarenlang de focus op de fietser, op zich prima, maar de voetganger is daarbij op een zijspoor geraakt. Terwijl lopen zoveel voordelen biedt, vooral in een drukke, snel groeiende stad: het is gezond, sociaal en heeft geen stalling nodig. Daarom willen we graag dat de gemeente de voetganger meer ruimte gaat geven. Dus ja, maak 2025 maar het jaar van de voetganger.”

Vragen aan de wethouder
Eerder deze week stelde raadslid voor het CDA Jantine Zwinkels precies dezelfde vraag (SV 2025-02) aan de wethouder Mobiliteit. “Wij willen graag dat de gemeente beleid gaat maken om het lopen in de stad te stimuleren. Bijvoorbeeld door bredere stoepen en veilige oversteekplaatsen. Want kinderen, ouders met kinderwagens, minder valide en ouderen hebben het vaak knap lastig tussen alle auto’s en snelle fietsers, zeker in onze smalle straten. Amsterdam heeft 2025 uitgeroepen tot Jaar van de Voetganger, zij zien dat meer lopen de leefbaarheid van de stad ten goede komt. We roepen op om ook in Utrecht passende maatregelen te nemen en budget daarvoor vrij te spelen.”

Lopen zonder obstakels
Ger volgt het verkeersbeleid in de stad al langer kritisch, eerst als lid van de Wijkraad Oost, later als oprichter van de Voetgangersvereniging Utrecht Oost (VVUO). “Bij lopen denkt de gemeente nog te vaak slechts aan een groen ommetje of een rondje hardlopen door het park. Ik zie lopen als een gezonde manier om in je wijk of buurt van A naar B te komen, als alternatief voor fietsen. Bijvoorbeeld naar school, supermarkt, sportclub, werk of de binnenstad. En dan is het fijn als je zonder obstakels lekker door kunt lopen. Voor de fiets is dat goed geregeld, maar voetgangers moeten dikwijls slalommend naar hun bestemming. Of de stoep eindigt plots, zodat je tussen het overige, snelle verkeer moet bewegen, niet echt prettig en veilig. Dus mooi als de voetganger meer aandacht zou krijgen in de lokale politiek. Want uiteindelijk zijn we allemaal voetganger, zelfs als je naar je geparkeerde fiets of auto loopt!”

Naschrift: De antwoorden van de wethouder op de schriftelijke vragen.

Ger Offringa en CDA raadslid Jantine Zwinkels in gesprek met Radio M reporter Robert Jan Booij – foto: Arnoud Wolff

Nieuwe hotspot: Vuurkorf

Bij de vier gekraakte panden aan de Burg Reigerstraat, nu Huize Pluk, hoort ook de achterliggende woning Wagendwarsstraat 48, jarenlang opslagruimte van de Wilhelmina apotheek. Het huisje is tot Vuurkorf omgedoopt door drie (HKU) studiegenoten van de bewoners van Huize Pluk.

Vuur verbindt
Initiatiefnemer Job (met pet) legt uit wat Vuurkorf beoogt. “Utrecht heeft open vuur per dit jaar verboden, dus bijvoorbeeld geen vuurkorven meer. Terwijl vuur juist zo verbindend kan zijn! Mensen uit alle culturen dansen en vertellen elkaar verhalen rondom een kampvuur, of laten hun gedachten de vrije loop als ze in de vlammen staren. Dat gevoel van rust en verbinding koesteren we hier, vandaar de naam. In dit huisje hebben we na een grote schoonmaak (zie foto’s) een expositieruimte, een minibar en een klein podium voor dans, muziek en theater gemaakt. Kleinschalig, maar geheel gericht op ontmoeting en expressie, met een echte buurtfunctie. We nodigen Oost daarom uit om in Vuurkorf kennis te maken met jonge kunstenaars en hun werk. Met onze (hart)verwarmende creativiteit willen we het gevoel van gezamenlijk vuur delen met iedereen die daar nieuwsgierig naar is en waarde hecht aan verbinding.”

De drie ‘stokers’ Cat, Job en Fons van buurthuis Vuurkorf – foto: Arnoud Wolff
Aankondiging opening Vuurkorf
Het spandoek Wagendwarsstraat 48 op de eerste kraakdag – foto: Arnoud Wolff
De vier gekraakte panden aan de Burgemeester Reigerstraat – foto: Arnoud Wolff

Buurtkalender

De Franse Buurt vierde in 2024 haar 70-jarig bestaan met een groots feestjaar, met als klap op de vuurpijl: een eigen scheurkalender, feestelijk gepresenteerd tijdens de jaarwisseling klokslag twaalf uur. Initiatiefnemer en buurtbewoner Barbara van Beers kijkt met trots terug op de vieringen. “Met elkaar hebben we het afgelopen jaar een fantastisch feestprogramma neergezet. De energie en het talent van iedereen in de buurt zijn ongekend! In de scheurkalender komen de vele mooie momenten die we samen hebben beleefd weer tot leven. Het is een bijzondere mix van oude en nieuwe foto’s, buurtverhalen en historische weetjes. Het was ontzettend leuk om te maken en een fijne afsluiting van ons feestjaar. Hopelijk blijft het buurtgevoel ook in het nieuwe jaar springlevend. De kalender herinnert ons er in ieder geval elke dag aan.”

De Scheurkalender Franse Buurt 2025 heeft een beperkte oplage. Interesse? Mail Barbara.

Over de Franse Buurt
De buurt Lodewijk Napoleonplantsoen wordt ook wel de Franse Buurt genoemd vanwege straatnamen (Koningsweg, Kozakkenweg, Lodewijk Napoleonplantsoen en Fransestraat) die verwijzen naar de aanwezigheid van koning Lodewijk Napoleon in Utrecht rond 1800. Het is een typische jaren 50 wederopbouwbuurt met een grote verscheidenheid aan woonvormen: villa’s, portiek-, galerij-, duplex- en eengezinswoningen. Voor elk wat wils! In dit gebied langs de Kromme Rijn werkten en woonden eeuwenlang tuinders en hoveniers, een rijke geschiedenis die in het naslagwerk De Cultuur-Historische Analyse van de Kromme Rijnwijk (2006) in woord en beeld wordt verteld.

Scheurkalender: pagina 25 februari 2025
Officiële presentatie klokslag 00:00 uur oudjaarsavond.
Nieuw infobord op het plein aan de Kozakkenweg ter viering van het 70-jarige bestaan van de Franse Buurt met aan de ene kant ruimte voor aankondigingen van activiteiten en aan de andere kant de geschiedenis van de buurt – foto: Arnoud Wolff
Bewoners van de Franse Buurt legden een buurttuin aan tussen twee flats met als blikvanger een betonnen bankje dat is opgevrolijkt met mozaïek. Foto: Merel Bree
Bewoners vergroenen de Fransestraat

Straathartjes

De vrolijke hartjes van SillystreetheartS vind je op meerdere gevels en puien in Oost, de wijk waar de streetartist woont. Ze maakt ze van epoxy op hout, allemaal met een eigen verhaal dat ze deelt op haar Instagram @SillystreetheartS. Omdat ze liever anoniem blijft om overijverige wetshandhavers voor te blijven, weten weinig buurtgenoten wie ze is. Toch is ze in de serieuze streetart-wereld geen onbekende. Ze werkt vaak samen met grote namen, zoals bij het duurzaamheidsproject Bee Positive in Rijnsweerd.

Hartjes voor de leuk
“In Parijs raakte ik geïnspireerd door de vele 3D streetart. Prachtige werken! Mijn eerste streethearts maakte ik met epoxy in een ijsklontjesmal in de vorm van hartjes. Ik ben er al snel een uur of vier mee bezig, vooral om alle kleuren en glitters er goed in te krijgen. Want zo’n hartje moet natuurlijk wel shinen! De hartjes hebben vaak een boodschap, en soms zijn ze gewoon silly, voor de leuk dus.”

Tot aan Parijs
Er hangen nu ruim 100 hartjes, tot aan Parijs. Een deel is inmiddels ontvreemd, wat jammer is, want sommige hebben voor haar behalve artistieke ook een grote emotionele waarde. “Ik maakte ooit een hartje voor een overleden vriendin, echt jammer dat het weg is. En naast de liefde zit er ook veel arbeid en creativiteit in zo’n hartje. Wat ik probeer te delen met voorbijgangers is de vreugde dat als je goed om je heen kijkt, je soms iets opmerkelijks ziet. Je wordt er even vrolijk van, of het zet je aan het denken.”

SillystreetheartS aan het werk op de Adriaen van Ostadelaan – Foto: Arnoud Wolff
Hartje In Stijl op het monumentale hek van Antoniushof, een ode aan het liefdesnestje dat Gerrit Rietveld en Truus Schröder bouwden even verderop – foto: Arnoud Wolff
Saenredamstraat achterzijde Utrechtse Schoolvereniging
exBunker in het Wilhelminapark
‘Dream Big!’, de nieuwjaarswens voor 2025, op een muur naast bakkerswinkel District. De eigenaar van de muur liet het hartje binnen een week weer verwijderen. Gelukkig hebben we de foto nog …

Kerstkransje in Sterrenwijk

Misschien zit het in de naam, maar wanneer kerst nadert, beginnen de dames van Sterrenwijk werkelijk te stralen – net als de sterren – als ze hun kerstboeketten maken. Een kleine 30 enthousiaste bloemschikkers gingen in buurthuis Sterrenzicht aan de slag met dennengroen, hulst, lichtjes, slingers en bakken vol kerstspullen. Het resultaat? Prachtige, handgemaakte kunstwerken! Bloemschikken is dan ook een geliefde traditie in ’t Wijk en – letterlijk – een verbindende activiteit voor de buurt. Drie keer per jaar maken ze een bij het seizoen passend boeket, nu dus kerst. Loop deze dagen eens door Sterrenwijk en laat je betoveren door de fonkelende kransen die ramen en deuren versieren.

Foto’s: Richard Tukker
Karin, Astrid en Grada – foto: Rita

Podcast: de wijkagent

In de nieuwe podcastserie ‘Oost aan het woord’ gaat presentator Karin van den Boogaert samen met sidekick (en hoofdredacteur van de Oostkrant) Arnoud Wolff in gesprek met bewoners en ondernemers uit Oost. In het gezellige Café Mint trappen ze af met René Rogier, de wijkagent van de buurten Oudwijk en Buiten Wittevrouwen. De geboren Hagenees werkt alweer een leven lang in Utrecht. Hij begon in het team dat in de jaren 80 het verloederde Hoog Catharijne weer leefbaar moest maken. Mensonterende toestanden, een heftige tijd. Nu maakt hij als ervaren en gelouterde politieman dagelijks een ronde door onze brave wijk, het andere uiterste. Of is dat maar schijn? Wat zijn de problemen in Oost? Een gesprek over burenoverlast, nepagenten, fietsendieven, camerabeelden, krakers en – als ongelukkige binnenkomer – een politiebus met een kapotte achterruit …

Beluister de podcast met de wijkagent op Spotify Oostkrant.

Wil je meer podcasts over Oost beluisteren? Ga naar onze podcastpagina of de Spotify Playlist van de Oostkrant.

Presentator Karin van den Boogaert en sidekick Arnoud Wolff in gesprek met wijkagent René Rogier

Het Vragenloket

De Winterparade stond een verrassende act: het pop-up Vragenloket. De mobiele, houten balie is een idee van onze jonge buurtgenoot en theatermaker Xander Lenders. “Je mag bij het Vragenloket elke vraag stellen die je wilt. Samen gaan we dan op zoek naar het antwoord, dat meestal op straat ligt”, legt hij ietwat geheimzinnig uit. “Het Vragenloket draagt bij aan mijn doel als theatermaker: vreemden met elkaar in contact brengen, jong en oud, arm en rijk, links en rechts. Even met aandacht luisteren naar elkaar, doorgaans tot wederzijds genoegen. In deze tijd van polarisatie vind ik dat heel waardevol.”

Theater verbindt mensen
Xander gelooft sterk dat (straat)theater mensen kan verbinden. Hij heeft al meerdere concepten beproefd. Zo had hij in aanloop naar de verkiezingen vorig jaar een huiskamer gemaakt op het plein voor de bibliotheek. Een tapijt, een tafel en een paar stoelen bleken voldoende om voorbijgangers te verleiden met elkaar in gesprek te gaan. “Theater is voor mij een plek waar verhalen gedeeld worden. Als regisseur zorg ik dat publiek de drempel overgaat, en dan ontstaat de magie: de ontmoeting van mensen, meestal vreemden van elkaar. Ze hoeven het niet met elkaar eens te zijn, of te worden, zolang ze maar een moment aandacht voor elkaars wereld en gedachten hebben, dát vind ik belangrijk.”

De Nachtwinkel
Samen met vrienden Leoni Pirenne en Hannah Suurmond bedacht hij ook de Nachtwinkel. “Utrecht bruist na de (vroege) sluitingstijd van de cafés niet echt meer. Er is zelfs geen nachtwinkel. Wij hebben daarom zelf een mobiele nachtwinkel gemaakt waar je een stukje Utrechtse nacht kunt ‘kopen’. Het is een grote zwarte kijkdoos op een bakfiets. Zet een koptelefoon op, kijk door een van de vijf gaten en luister, terwijl je oude nachtfoto’s ziet, naar opgenomen verhalen van legendarische Utrechtse barmannen. Zo beleef je het bruisende Utrechts nachtleven van vroeger! We hopen dat bezoekers daarna het belang van een goed nachtleven, een wereld waar je makkelijk in contact komt met elkaar, in gaan zien.”

Het Vragenloket – foto: Brian Verhagen
De Nachtwinkel – foto: Wytze de Vries
Het Verkiezingsgesprek nov 2023 – foto: RTVU / Evie Westland

Guus bedankt!

Guus Touker bezorgt al meer dan 50 jaar drukwerk in de stad. Hij kent elke straat en heeft de handigheid om kranten zelfs in de smalste brievenbussen te krijgen. Sinds 2010 brengt hij ook de Oostkrant rond: vier keer per jaar, 14.000 adressen. Maar hij gaat eind dit jaar met welverdiend (wijkkrant)pensioen. Vandaag liep hij daarom zijn laatste rondje Oost.

Rijnsweerd heeft de eer Guus op zijn laatste bezorgdag te mogen ontvangen. Twee weken kost het hem om de Oostkrant huis aan huis in onze wijk te bezorgen, een hele klus. “Ik loop daarvoor 25 km per dag, plus nog een flinke afstand met de fiets met aanhanger waarin de kranten zitten. De Oostkrant houdt me fit”, zegt de altijd goedlachse bezorger.

Zwaaien naar mevrouw Schröder
Guus begon als scholier met een krantenwijk voor de Telegraaf in de jaren 70, het bleek de start van een lange loopbaan als bezorger. “Ik haalde de kranten in alle vroegte op in de Schildersbuurt. Dan at ik eerst mijn broodtrommeltje leeg aan de waterkant bij het Rietveld Schröderhuis, zwaaide even naar Mevrouw Schröder en ging de wijk in. Elke dag weer. Dit deel van Rijnsweerd was nog niet eens gebouwd, alleen de bungalows, wat we nu de goudkust noemen, stonden er net. Bij nat of koud weer gaven andere bezorgers vaak op, dan nam ik hun kranten erbij. Extra verdienen! Ooit zei een sjieke dame hier: mooie buurt om te bezorgen, nietwaar, jongeman? Nou, ze moest ‘ns weten, een rotbuurt is het, want elke bungalow een lang tuinpad, dat schiet natuurlijk niet op als je per krant betaald wordt!”

Buitenleven
Ik hou van buiten zijn, daarom loop ik nog altijd met een glimlach rond. De Oostkrant bezorg ik vanaf het begin in 2010. En daarmee bof ik, de krant wordt graag gelezen, dus ik mag de complimenten in ontvangst nemen, haha! Onderweg maakte ik graag een praatje met bewoners en ondernemers, wat de bezorging soms vertraagde. Maar bezorgen in Oost was al die jaren dankbaar werk, ik wens de lezers dan ook fijne feestdagen!”

Guus in Rijnsweerd aan het eind van zijn laatste rondje Oost – foto: Arnoud Wolff

Huiskamer Jan Primus

Café Jan Primus op de Jan van Scorelstraat is de laatste bruine kroeg in Oost. Cultureel en spiritueel erfgoed! De winnende formule al 50 jaar: geen muziek, geen bediening en zéker geen Caffè Macchiato. Alle aandacht naar het goede gesprek en gezellig samenzijn.

Huiskamer van de buurt
Paulien is de bedrijfsleider, stamgasten weten dat zij het nichtje is van de vorige eigenaar Loes. Ze staat alweer 15 jaar achter de toog. “Mijn studentenbaantje hier ging naadloos over in dienstverband. Het is mijn huiskamer en dat gevoel van thuiskomen hebben alle vaste gasten. Jan Primus verandert nauwelijks en dat is een geruststellende gedachte. Teveel vernieuwing is een gebrek aan zelfbeheersing is dan ook een gevleugelde uitdrukking aan de bar. In Jan Primus komen buurtgenoten echt samen, ik geniet van de verbinding die zulke uiteenlopende leeftijden, karakters en persoonlijkheden hier maken. Komende tijd gaan we wél wat opfrissen, bijvoorbeeld een nieuwe houten vloer, af en toe wat activiteiten als pubquiz en live muziek en alcoholvrij ook op de tap. Maar verder geen gekkigheid, onze gasten maken de sfeer.”

Dominee als stamgast
Dominee Joop Spoor is stamgast van het eerste uur. Hoe hij kennismaakte met Jan Primus? “Ik fietste op een ochtend van de Bloemstraat naar de Uithof, toen zat hier nog een bloemenzaak. En ’s middags op de weg terug was er plots een kroeg.” Met studentenvrienden werkte hij de lijst van speciaalbieren minutieus af, al is hij altijd een Gulpener Dordt-man gebleven. Na lange periodes in den vreemde om landgenoten in gevangenissen geestelijk bij te staan, kwam de dominee steeds weer terug bij een gelukkig onveranderd Jan Primus. Heeft hij dan echt geen wensen? “Iets meer buurtcafé, minder groepen, een publiek van loodgieter tot hoogleraar. En rustig cryptogrammen.”

De eerste
Ernst van der Pas geldt met zijn (onlangs overleden) broer Jan als stichter van Jan Primus: “We vierden als groot gezin jaarlijks vakantie in België en raakten er verslingerd aan speciaalbieren. Dozen bier namen we mee terug, om thuis in de Frans Halsstraat proeverijen te organiseren. We openden in februari 1974 een kroeg met Belgisch speciaalbier op fles en tap, de eerste in ons land. De naam verwijst naar de eerste Hertog van (Belgisch) Brabant en Limburg: Jan Eén (1252-1294), ook wel Jan Primus genoemd, een goedlachse, gulle levensgenieter met voorliefde voor feesten, vrouwen en vooral bier. We verkochten Jan Primus tien jaar later, want gezinsleven en kroeg gaan slecht samen. Maar ik woon er schuin tegenover en kom er nog steeds graag!”

Tapper van dienst Beaudille en bedrijfsleider Paulien – foto: Arnoud Wolff
Stamgast van het eerste uur dominee Joop Spoor op zijn favoriete plek op het terras – foto: Michael Kars
De toog en het befaamde bord met wisselbieren rijden dit jubeljaar als wagon mee in het treintje van Langerak
Prijskaart in 1978 – Het Utrechts Archief
Eerste dag (1 okt 1938) van buslijn 2B die tramlijn 2B verving – Het Utrechts Archief